ΒΕΡΔΗ ΚΑΡΙΝΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην σχολή Λυκούργου Σταυράκου και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής, σεναρίου και πολιτιστικής διαχείρισης. Εργάζεται ως αρθρογράφος, επιμελήτρια εκδόσεων, ραδιοφωνική παραγωγός και στιχουργός, ενώ διοργανώνει κατά καιρούς παρουσιάσεις βιβλίων με μουσική σύμπραξη καλλιτεχνών.
Συμμετέχει σε ποιητικές performances, μικρού μήκους ταινίες,video poetry. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές και έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και άλλων πολιτιστικών συλλόγων. Διατηρεί το blog lexolis.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΓΕΡΑΚΙ, χαικού, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΒΙΣΣΥΝΙ, Ποίηση, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΜΑ(ανθολόγος-επιμελήτρια)
ΧΡΩΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ( συλλογικό) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ( συλλογικό) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, τ.Α΄ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΜΑ
Πρόλογος στο ΚΟΓΧΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ(συλλογικό) Έκδοση του Φιλοζωικού συλλόγου Λαμίας.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ανθολόγηση-επιμέλεια διηγημάτων, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΜΑ
ΟΜΑΡΟΣΑ, διηγήματα( υπό έκδοση)

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑ

ΚΑΡΙΝΑΣ ΒΕΡΔΗ

ΝΟΝΑ

Η κούκλα νονά μου πήγε στο παράθυρο του μπάνιου και κοίταξε από ψηλά τον τά-
φο μου από πέτρες. Τα στήθη της πάλλονταν θαλερά να θρέψουν έρωτες κι ενδεχο-
μένως παιδιά.
Δεν έκλαιγε εύκολα η νονά μου για άντρες. Εγώ της είχα κλέψει την καρδιά. Είχα
φωλιάσει μέσα της και μπλέχτηκα στην ψυχή της τόσο, που όταν έφυγα, αυτή δεν
μπορούσε να με ξεκολλήσει. Εγώ έχασα τη ζωή μου και αυτή δεν ήταν πια νονά.
Πίσω, τα βουνά ροδί, στα χρώματα της δύσης και οι λάμπες του δρόμου ψιλόλι-
γνες της θύμιζαν ένα ταξίδι που είχε κάνει κάποτε, αμερικανιά, on the road, μα στο
τέλος ράγισε ο έρωτας από ματαιωμένες προσδοκίες.
Όλα αυτά ήταν πολύ μακρινά και διάφορες επιτυχίες φύτρωσαν σαν λουλούδια και
άνθισαν τόσο που ποτέ δεν ήθελε να ξαναζούσε εκείνες τις στιγμές και που περί-
τρανα η ζωή, έδειξε σε πείσμα των απαισιόδοξων, ότι άλλα θα έρθουν και θα ναι
καλύτερα, εκτός απ’το να χρονίσω και να ψηλώσω κι άλλο.
Το σαπούνι το ξαναβρήκε στη θέση που το άφησε, απ’το περσυνό καλοκαίρι που
είχε να έρθει, αν εξαιρέσεις το ότι παραβρέθηκε στην ταφή μου το χειμώνα, σαν
παράταιρη απόλαυση.
Ούτε η μάνα μου τόση στεναχώρια.
Ακίνητη στέκεται η νονά μου με τη λυπημένη ομορφιά της.
Κόλλησε στο ότι δεν παίζουμε παιχνίδια στη βρύση και η βεράντα είναι μουγκή
από γαυγίσματα.
Δεν ξέρει ότι τη βλέπω όσο με σκέφτεται. Ότι έρχομαι αστραπιαία απ’τον τόπο
μου με τον αέρα και είμαι κοντά της.
΄Αντε νονά ξεκόλλα. Σε κάποια χρόνια αργότερα θα πετάμε παρέα, μην κοιτάς
άλλο τη βρύση…
(Στον Ηρακλή…)

ΒΕΡΔΗ ΚΑΡΙΝΑ