ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΑΔΑΜΙΔΟΥ ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο χωριό Χαραυγή Κοζάνης. Τελείωσα με υποτροφία την σχολή Νηπιαγωγών και εργάστηκα για τριάντα χρόνια, ως Νηπιαγωγός στον Δημόσιο τομέα. Σήμερα είμαι συνταξιούχος και ζω στην Πτολεμαΐδα με την οικογένειά μου. Ασχολούμαι με ποίηση, πεζογραφία, παραμύθι, εκπαιδευτικό βιβλίο για παιδιά προσχολικής ηλικίας και με ζωγραφική. Έχω κάνει μια ατομική έκθεση και έλαβα μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Έχουν συμπεριληφθεί τρία ποιήματά μου στο ανθολόγιο «Συν ποιείν».Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο μου εκπαιδευτικού περιεχομένου από τις εκδόσεις «Διηνεκές».

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑ 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΔΑΜΙΔΟΥ-ΚΗΠΟΥΡΙΔΟΥ

Ίσως κάποια μέρα
ο πολύπαθος κόσμος
γαλήνη κι ασφάλεια βρει

ίσως κάποια μέρα
ήλιου ζωοδότρα λάμψη
πρόσωπα χαρούμενα ν’ αγγίξει
που άδικο δε θα τα σκιάζει

ίσως κάποια μέρα
απληστίας άρπαγο χέρι
το ψωμί του αδύναμου
βίαια να μην αρπάζει.

Ίσως κάποια μέρα
οι φυλακές σχολεία γίνουν
θαλπωρής και γνώσης γωνιές

ίσως κάποια μέρα
τα σαρκοβόρα του πολέμου πουλιά
-που όλεθρο σκορπούν και πένθος-
ν’ αποσυρθούν πάνω απ’ τη γη

ίσως κάποια μέρα
πάψουν τα σαρκοβόρα ράμφη
και τα γαμψά τους νύχια
να ραίνουν με αίμα το χώμα

ίσως κάποια μέρα
τη ματαιότητα αντιληφθούν
όσοι άπληστα πλούτο σωρεύουν
κι άπονα επί πτωμάτων πατούν

ίσως κάποια μέρα
οι σειρήνες για πάντα σιγήσουν
και του πολέμου ο όλεθρος
πάψει τη γαλήνη να πνίγει
σε σπαραγμό και μοιρολόι

ίσως κάποια μέρα
της κακίας το βόλι
πάψει πόλεις να ισοπεδώνει
κι αθώες ψυχές να σκοτώνει

ίσως κάποια μέρα
τα εργοστάσια όπλων
παιχνίδια να κατασκευάζουν
ευτυχισμένα να παίζουν παιδιά

ίσως κάποια μέρα
όλα του κόσμου τα παιδιά
με μάτια γελαστά,σαν ήλιους φωτεινά
ερείπια με φρίκη δε θα αντικρίζουν

ίσως κάποια μέρα
η ανθρωπότητα ενωθεί
ίσως δώσουν οι άνθρωποι
με αγάπη τα χέρια
σαν μια γροθιά,σαν μια ψυχή

ίσως κάποια μέρα
τα συρματοπλέγματα πέσουν
και πάψουν οι άνθρωποι
τους ανθρώπους ρατσιστικά
να διαχωρίζουν με κριτήρια ανεδαφικά.

Ίσως κάποια μέρα
μονοιασμένοι,αδερφωμένοι
ισότιμα να μοιραστούν
τα πλούσια της φύσης δώρα

ίσως κάποια μέρα
πένθος,σπαραγμός και δάκρυ
αποσυρθούν από τη γη
μέλι να γίνει το φαρμάκι

ίσως κάποια μέρα
πάψει αιματόβρεχτη η αυγή
κλαυθμούς και οδυρμούς να φωτίζει
σε κάποια χώρα ερειπωμένη

ίσως κάποια μέρα
οι ελπίδες και τα όνειρα
να μην θάβονται βίαια
από παράλογες αποφάσεις ηγετών

ίσως κάποια μέρα
σε κάθε τραπέζι να υπάρχει ψωμί
και κανείς να μην ψάχνει
στα σκουπίδια για τροφή

ίσως κάποια μέρα
ο άνθρωπος αντιληφθεί
πως τ’ αγαθά της γης
προορίζονται το ίδιο για όλους
κι αφέντη δεν ορίστηκε κανείς

ίσως κάποια μέρα
το περιστέρι της ειρήνης
σε κόρφο γαλήνιας γης απαγκιάσει
και σε χούφτες καθαρές ξεδιψάσει

ίσως κάποια μέρα
το δέντρο της αγάπης φουντώσει
σαν αμυγδαλιά ανθίσει
και την ανθρωπότητα αγκαλιάσει

ίσως….κάποια μέρα….
ίσως…

κανείς δεν μπορεί να ξέρει.