ΒΡΑΚΑ ΣΤΕΛΛΑ
Η Στέλλα Βρακά γεννήθηκε στη Χαλκίδα όπου και διαμένει.
Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα και έγραφε μικρές ιστορίες. Λάτρευε τον χορό, το θέατρο, τη γυμναστική και το τραγούδι. Αυτές ήταν οι αγαπημένες της ασχολίες, στα μαθητικά της χρόνια. Δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με τον ποιητικό Λόγο. Όταν έκανε την γνωριμία της με τον κόσμο του facebook κι είδε πολλούς ποιητές άγνωστους γι’ αυτήν να αναρτούν τα ποιήματά τους, άρχισε να γράφει κι η ίδια αυτό που λέμε, «Σύγχρονη Ποίηση» η οποία είχε ευμενή απήχηση σε όσους τη διάβαζαν.
Ήταν αυτό μια ευχάριστη έκπληξη που της έδωσε μεγάλη χαρά και ώθηση να γράφει με μεγαλύτερο ζήλο και να προσπαθεί να γίνει καλύτερη στη γραφή, διαβάζοντας Έλληνες ποιητές καταξιωμένους της προηγούμενης γενιάς, αλλά και ποιητές που είναι ακόμη εν ζωή.
Το πρώτο της βιβλίο το έχει εκδώσει, ο εκδοτικός οίκος ΟΣΤΡΙΑ και είναι το "Κατάγυμνο γραφής".
Γράφει κυρίως για να εξωτερικεύει τα συναισθήματά της και το νιώθει αυτό ως μια εξομολόγηση της ψυχής και ως μια ανάγκη να βλέπει την ποίησή της και να την ξαναδιαβάζει. Μάλιστα, χαίρεται πιο πολύ αν η ποίησή της αγαπιέται και από άλλους. Υπεραγαπά τη θάλασσα, τη φύση και το διάβασμα.
Ελπίζει σύντομα να εκδώσει ένα καινούριο βιβλίο, με ποίηση πιο ώριμη, να τη γνωρίσει περισσότερος κόσμος, χωρίς να είναι στόχος της, η καταξίωση, αλλά η ίδια η ποίηση που όταν τη διαβάζει χαίρεται σαν παιδί για το δημιούργημά της!
Από μικρή αγαπούσε το διάβασμα και έγραφε μικρές ιστορίες. Λάτρευε τον χορό, το θέατρο, τη γυμναστική και το τραγούδι. Αυτές ήταν οι αγαπημένες της ασχολίες, στα μαθητικά της χρόνια. Δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με τον ποιητικό Λόγο. Όταν έκανε την γνωριμία της με τον κόσμο του facebook κι είδε πολλούς ποιητές άγνωστους γι’ αυτήν να αναρτούν τα ποιήματά τους, άρχισε να γράφει κι η ίδια αυτό που λέμε, «Σύγχρονη Ποίηση» η οποία είχε ευμενή απήχηση σε όσους τη διάβαζαν.
Ήταν αυτό μια ευχάριστη έκπληξη που της έδωσε μεγάλη χαρά και ώθηση να γράφει με μεγαλύτερο ζήλο και να προσπαθεί να γίνει καλύτερη στη γραφή, διαβάζοντας Έλληνες ποιητές καταξιωμένους της προηγούμενης γενιάς, αλλά και ποιητές που είναι ακόμη εν ζωή.
Το πρώτο της βιβλίο το έχει εκδώσει, ο εκδοτικός οίκος ΟΣΤΡΙΑ και είναι το "Κατάγυμνο γραφής".
Γράφει κυρίως για να εξωτερικεύει τα συναισθήματά της και το νιώθει αυτό ως μια εξομολόγηση της ψυχής και ως μια ανάγκη να βλέπει την ποίησή της και να την ξαναδιαβάζει. Μάλιστα, χαίρεται πιο πολύ αν η ποίησή της αγαπιέται και από άλλους. Υπεραγαπά τη θάλασσα, τη φύση και το διάβασμα.
Ελπίζει σύντομα να εκδώσει ένα καινούριο βιβλίο, με ποίηση πιο ώριμη, να τη γνωρίσει περισσότερος κόσμος, χωρίς να είναι στόχος της, η καταξίωση, αλλά η ίδια η ποίηση που όταν τη διαβάζει χαίρεται σαν παιδί για το δημιούργημά της!
.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=63912
Για μια στιγμή
να αιωρούμαι ένιωθα
κι ο αέρας της πεθυμιάς μου
με πήγε στο κέντρο
του μεσημεριού σου.
Χρυσαφένια ακινησία
εσύ να λες το "γεννηθήτω"
κι εγώ δικασμένη απ' την ματιά σου
να μην αποστρέφω το βλέμμα μου
από πάνω σου.
Μια φωτιά που δυναμώνει
απ' την αβάσταχτη δική σου
ομορφιά
κι ο θρίαμβος του ήλιου
να στενάζει στην καρδιά μου.
Θέλησα να σ' αγγίξω απροφύλακτη.
Κίνησες να φύγεις.
Στάσου, εκλεκτέ...
τρέμει η φωνή μου
τρέμει το φως τ' ουρανού!
Δεν ξέρω τι να κάνω τον καιρό μου
που με κρατά αιχμάλωτη του.
Κι αν δεν είναι το χέρι μου
στο χέρι σου
η μουσική σου η αθέατη, στις φλέβες μου
τραγουδιέται.
Φως εσύ στον άσπιλο ουρανό
τους όρθρους μου ξοδεύεις
και τους εσπερινούς μου σπαταλάς.
Στάσου, εκλεκτέ
τόσο που σε κοιτάζω
γεννιέμαι σ' άλλον αστερισμό.
28-12-2017
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΣΤΕΛΛΑΣ ΒΡΑΚΑ
Για μια στιγμή
Για μια στιγμή
να αιωρούμαι ένιωθα
κι ο αέρας της πεθυμιάς μου
με πήγε στο κέντρο
του μεσημεριού σου.
Χρυσαφένια ακινησία
εσύ να λες το "γεννηθήτω"
κι εγώ δικασμένη απ' την ματιά σου
να μην αποστρέφω το βλέμμα μου
από πάνω σου.
Μια φωτιά που δυναμώνει
απ' την αβάσταχτη δική σου
ομορφιά
κι ο θρίαμβος του ήλιου
να στενάζει στην καρδιά μου.
Θέλησα να σ' αγγίξω απροφύλακτη.
Κίνησες να φύγεις.
Στάσου, εκλεκτέ...
τρέμει η φωνή μου
τρέμει το φως τ' ουρανού!
Δεν ξέρω τι να κάνω τον καιρό μου
που με κρατά αιχμάλωτη του.
Κι αν δεν είναι το χέρι μου
στο χέρι σου
η μουσική σου η αθέατη, στις φλέβες μου
τραγουδιέται.
Φως εσύ στον άσπιλο ουρανό
τους όρθρους μου ξοδεύεις
και τους εσπερινούς μου σπαταλάς.
Στάσου, εκλεκτέ
τόσο που σε κοιτάζω
γεννιέμαι σ' άλλον αστερισμό.
28-12-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου